Сьвятлом і скрухай лёс мой апавіты.
Хмурынка горкай песьні на ілбе.
Лягчэй пушынкі і мацьней малітвы
Была мая пяшчота да цябе.
Дык дзякуй, што прыйшоў без запрашэньня
Са сьцежак польных, з думаў баравых.
Я ў гэты дзень, нібы пасьля крушэньня,
Не выпускаю дужых рук тваіх.
Пра ўсё, што я сказаць табе хацела, –
Маўчу пад знакам гойнай віднаты.
Дык вось адкуль вясьнянка прыляцела!
З тваёй душы. Ці гэта знаеш ты?
|
|
